بردار پرده از رخ خود ای نگار من
زیرا که ماه نیمه ی شعبانم آرزوست

هر صبح و شام نام تو ورد زبان ماست
آخر هوای باغ و گلستانم آرزوست

دنیا پر است از سخن لغو و حرف پوچ
دیگر بیا که یار سخندانم آرزوست

دیریست ما اسیر خزانیم و فصل غم
فصل امید و صبح بهارانم آرزوست

گرگ ستم، ز بس که ربوده است دین ما
از ترس گرگ، بودن چوپانم آرزوست

بازار دین فروشی ما پر ز رونق است
یک ذره دین و قطره ی ایمانم آرزوست

جمعیت جهان شده گرچه هزارها
در این میانه دیدن انسانم آرزوست

تو کعبه ای، تو رکن و صفایی و تو حرم
گِردت طواف و سعی فراوانم آرزوست

ای ترجمان تک تک آیات کردگار
تعجیل در فرج بنما، آنم آرزوست

خشکیده خنده بر لب ما از فراق تو
آقا بیا، بیا لب خندانم آرزوست

آقا بیا که گشته جهان پر ز ظلم و جور
اندر رکاب توست، که جولانم آرزوست

هست مهدی(عج) معنی ام الکتاب ای دوستان
آن که دنیا را گلستان می کند با انقلاب

می زداید غصه و غم را ز قلب مومنان
می رهاند شیعه را از الهتاب و اضطراب

پرده بگشاید اگر روزی ز رخسار آن نگار
شمس می گوید به او دیگر تو جای من بتاب

مرغ دل عمریست پر بگشوده سوی کوی او
می چکد از شوق میلادش ز چشمانم گلاب

هر کجا نور خدا باشد در آنجا حاضر است
ای خوشا روزی که بردارد ز رخسارش نقاب

گر چه نادیده پسندیدم من او را بی گمان
بر تمام خلق می بالم من از این انتخاب

لحظه ای غافل اگر من بوده ام از یاد او
شرم بر من باد، معذورم من از این ارتکاب

شد جهان لبریز از ظلم و سیاهی و ستم
در ظهورش ای خدای مهربان بنما شتاب

در آرزوی وصل تو یا صاحب الزمان(عج)
ما بارها به جمکران تو خود را رسانده ایم

ما در غم جدائی تو یابن العسکری(ع)
دریای خون ز دیده دمادم فشانده ایم

ما از هزار مانع و صد سد گذشته ایم
تا این تن نحیف به کویت کشانده ایم

جز قید بند تو که اسیر است دل به آن
دل از قیود دیگر عالم رهانده ایم

کردیم شستشو به آب دو دیده فضای دل
این خانه را ز هر چه تعلق تکانده ایم

دیگر بیا که ظلم جهان را فرا گرفت
آقا بیا که چشم به راه تو مانده ایم

ما همه چون قطره و مانند دریایی تو آقا
جمعمان جمع است چون می دانم اینجایی تو آقا

خوب می دانم که اینجا در کنارم هستی آقا
دیده ی ما سخت نابیناست، پیدایی تو آقا

لنگر هستی تویی، بی تو جهان وارونه می شد
علت آرامش امروز و فردایی تو آقا

مقتدا و رهبر و فرمانروای ما تو هستی
ما همه عبدیم و بر ما جمله مولایی تو آقا

خانه ی دلهای ما شد مسکن و ماوایت ای دوست
دین ما ، ایمان ما ، محبوب دلهایی تو آقا

خلقت تو چون ز نور حضرت خالق رقم خورد
هر کجا نام خدا باشد، همانجایی تو آقا

من چگونه وصف رویت را کنم ای حجت حق
صد هزاران بار روءیاتر ز روءیایی تو آقا

ای خوشا روزی که با امر مطاع حق تعالی
بشنوم تنها خبر هر جای دنیایی تو آقا

اگر چه نام تو ورد زبان ماست صبح و شام
ولی این غیر عادت نیست، می دانم که میدانی

سیاست بازی و دنیا پرستی کار هر روز است
  ولی وقت عبادت نیست، می دانم که میدانی

گروهی فکر کسب شهرت و جمعی زر اندوزی
و اینها جز حسادت نیست، می دانم که میدانی

شهادت شد پسندیده نه بر من بلکه همسایه
که توفیق شهادت نیست، می دانم که میدانی

اگر چه آرزویم هست باشم در رکاب تو
ولی ما را رشادت نیست، می دانم که میدانی

نصیب هر کسی دیدار رویت شد سعادت داشت
و ما را آن سعادت نیست، می دانم که میدانی

سر یاری ندارد هیچکس اینجا ترا آقا
کسی دیگر به یادت نیست، می دانم که میدانی

گر نبینم رخ تو را یکدم
کارم آندم عزاست مدتهاست

خانه ی دل فقط سرای شماست
زین سبب پر بهاست مدتهاست

روشن از نور روی تو دل من
نور تو از خداست مدتهاست

باغ دل خرم است از رخ تو
چقدر با صفاست مدتهاست

دیده نادیده شد خریدارت
و به تو مبتلاست مدتهاست

ذکر یا مرتضی(ع) و یا حیدر(ع)
بر لب شیعه هاست مدتهاست

چهارده نور، چارده خورشید
شیعه را رهنماست مدتهاست

از علی(ع) صبح و شب مدد جستن
کار هر روز ماست مدتهاست

دیدن روی توست آرزویم
دست من بر دعاست مدتهاست

مرغ دل می رود به سوی بقیع
یا که در سامراست مدتهاست

گاه در کاظمین و گه مشهد
گاه در کربلاست مدتهاست

گاه پر می زند به سوی نجف
شیعه ی مرتضاست مدتهاست

روز میلاد حضرت مهدی(عج) است
و به ما مقتداست مدتهاست