می سرایم در مدیح مرتضی(ع)

مرتضی(ع) یعنی ولای حیدری
مرتضی(ع) یعنی ولایت محوری

وارث علم نبی(ع) مولا علی(ع) است
پس شهادت می دهم حیدر(ع) ولی است

مرتضی(ع) یعنی علی(ع) حق المبین
مرتضی(ع) یعنی علی(ع) حبل المتین

کیست حیدر(ع)؟ رهنمای امّت است
رهبر و فرمانروای امّت است

کیست حیدر(ع)؟ سرپرست مؤمنین
مرشد و مولای اصحاب یمین

کیست حیدر(ع)؟ اوست هم شأن رسول(ص)
هم طراز کوثر و شوی بتول(س)

هست احمد(ص) را علی(ع) قائم مقام
او اولوالامر است و مولا و امام

در عبادت اوست بی مثل و نظیر 
مؤمنین را اوست مولا و امیر

سر به فرمان رسول الله(ص) اوست
از همه اسرار حق آگاه اوست

از همه خلق جهان زاهدتر اوست
ترجمان وحی و ثقل اکبر اوست

هیچ کس مانند او مظلوم نیست
مثل او از حق خود محروم نیست

قهرمان قهرمانان است او
مملو از تقوا و ایمان است او

در میان مؤمنین ممتاز اوست
از برای حفظ دین سرباز اوست

هست قلب مرتضی(ع) قلب سلیم
خُلق او چون مصطفی(ص) خُلق عظیم

طینتش پاک است و خوی او نکوست
طیّب و طاهرتر از آب وضوست

پاسدار دین اسلام است او
دشمن طاغوت و اصنام است او

او حقیقت را دلیل محکم است
این جهان چون قطره امّا او یمّ است

او که همراه است و همراز نبیّ
یار ممتاز است و سرباز نبیّ

هست شهر علم وقتی مصطفی(ص)
باب شهر علم باشد مرتضی(ع)

اوست مولا و امیر مؤمنین
بال پرواز است بهر متقین

اوست باب الله و هم باب المراد
شافع مؤمن به هنگام معاد

هست حیدر(ع) وارث نور مبین
روشنی بخش قلوب مؤمنین

مرتضی(ع) با حق و حق با مرتضاست
او به حق جویان عالم مقتداست

او حکیمان را امام و پیشواست
حاصل سعی و تلاش انبیاست

آن وصی و یار خیرالمرسلین(ص)
هست مثل مصطفی(ص) پاک و امین

او به امّت هست عیسای نبیّ
اوست چون هارون به موسای نبیّ

او یدالله است و او شیر خداست
خاک پایش توتیای چشم ماست

آنچه را از آسمان آمد فرو
در غدیر خم تو با مردم بگو

گر در این ابلاغ کوتاهی کنی
عالمی را غرق گمراهی کنی

طبق فرمان خدای بی نیاز
خطبه ای را خواند با سوز و گداز

گفت: پیغمبر(ص) الا ای مسلمین
آیه ای آورده جبریل امین

هست ابلاغ رسالت شرح آن
با شما بگذارم آن را در میان

اهل عالم این علی(ع) بر من اخیّ است
من نبی اللهم او من را وصیّ است

این علی(ع) باشد امیرالمؤمنین
هم وزیرم باشد و هم جانشین

اوست چون هارون به موسای نبیّ
من نبی ام، جانشین من علی(ع) 

بر اساس نص قرآن کریم
امر فرموده خداوند رحیم

تا بگویم جانشین من علی(ع) است
بر تمام اهل عالم او ولیّ است

او که می خواهد بپردازد زکات
بذل انگشتر کند وقت صلات 

در تمام عصرها در هر دیار
او به مردم هست صاحب اختیار

او اولی الامر است است بر اهل جهان
واجب است از او اطاعت هر زمان

هر که نا فرمانی از  حیدر(ع) کند
دشمنی با شخص پیغمبر کند

آن که در تحت لوای مرتضاست
در حقیقت تابع امر خداست

هر چه من علم از خدا آموختم
علم خود بر مرتضی(ع) آموختم 

اولین مؤمن به الله و رسول(ع)
این علی(ع) بوده است و همتایش بتول(س)

در ره حق او فداکاری کند
این علی(ع) از حق طرفداری کند

او امام است و ولیّ مؤمنین
مقتدا و پیشوای متقین

این علی (ع) باشد امام ممتحن
بعد من افضل تر از هر مرد و زن

دشمنان او یکایک کافرند
مورد لعن خدای داورند

آگه از اسرار این قرآن علی(ع) است
عادل است و معنی میزان علی(ع) است

این محمد(ص) هر که را پیغمبر است
این علی(ع) او را امام و رهبر است

چون امام ما چنین ممتاز شد
یا علی(ع) گفتیم و عشق آغاز شد

از بهر ثبت واقعه جمله قلم به دست
آماده اند عده ای از سر دبیرها

جمعند زائران خانه ی الله دور هم
از کودک و جوان و میانسال و پیرها

اینجا محل واقعه یعنی غدیر خم
شد تاج افتخار تمام غدیرها

با امر حق امیر امیران شود علی(ع)
یعنی علی(ع) است مایه ی فخر امیرها

منصوب شد علی(ع) به وزیری مصطفی(ص)
تا خادمش شوند تمام وزیرها

او شد ولیّ که یاور درماندگان شود
یاری کند یتیم و اسیر و فقیرها

در سایه ی حکومت او می شود عزیز
هرجا که هست خوار و ضعیف و حقیرها

تبریک گوی او همه ی اهل عالمند
کردند با علی(ع) همه بیعت، کثیرها

از نای او نوای اناالحق رسد به گوش
تسلیم امر او همه ی خوش ضمیرها

آید به گوش نغمه ی شادی از آسمان
هستند همنوای ملائک نفیرها

اهریمنان اگر بگذارند می شود 
سرسبز با دو دست شریفش کویرها

تبریک، شیعه عید ولایت رسیده است
مولای ما علی(ع) است به یمن غدیر ها

گل همیشه بهار است گل عذار علی(ع)
صفای گلشن دین است، او بهار من است

همیشه و همه جا یار و یاورم بوده
گلی که حامی من مثل ذوالفقار من است

شده است سوره کوثر به شان او نازل
امیر هستم و او تاج افتحار من است

کسی که اسوه ی صبر و وفا و ایثار است
هزار مرتبه شکر ای خدا که یار من است

تمام عالم اگر از من اعتبار گرفت
قسم به عشق که او قدر و اعتبار من است

خدا سپرده به من اختیار عالم را
بتول(س) کفو من و صاحب اختیار من است

هزار شکر که کوثر به من عطا شده است
که عبد حقّم و این لطف کردگار من است

تمام دار و ندارم فدای فاطمه(س) باد
که شد فدای من و یار جان نثار من است

از خنجر جهالت نامردمان پست
فرق امام متقیان از میان دوتاست

آل علی(ع) زنند همه دست غم به سر
عمر گرانبهای علی(ع) رو به انتهاست

پرسند چاه های کوفه که ای مردم جهان
آن کس که گفت راز دلش را به ما کجاست

چشمان زینب(س) است دو تا چشمه سار خون
دست عزای او به سر از داغ مرتضاست

نالد حسین(ع) بر سر بالین مرتضی(ع)
هم ناله ی حسین(ع) از این داغ مجتباست

فزت و رب کعبه گفته علی(ع)، دیگر ای طبیب
زحمت نکش که آنچه ندارد اثر، دواست 

حالا یتیم های کوفه همه بی پدر شدید
نالید همچو نی، شب تنهایی شماست

آتش گرفته خیمه ی دلهای اهل بیت(ع)
امشب مگر که شام غریبان کربلاست

شد میهمان حضرت زهرا(س) امیر عشق
اما دلش کنار سری روی نیزه هاست

گاهی به فکر زینب(س) غم پرور است او
گاهی به فکر دست که از پیکری جداست

بود و نبود ما همه قربان نام او
تا زنده ایم حضرت حیدر(ع) امیر ماست

سوگند می خورم که تو سوگند خورده ای
تا پای جان به قول و قرارت وفا کنی 

عین الله و یدالله و قرآن ناطقی
کی می شود تو را ز خدایت جدا کنی؟

یک عمر در طریق هدایت قدم زدی
تا یاری برادر خود مصطفی(ص) کنی

ای قبله گاه اهل یقین یا امیر عشق
حیدر(ع) شدی که یاری دین خدا کنی

تو آمدی که با سخن آسمانیت
ما را به عشق حضرت حق مبتلا کنی

تو آمدی که یاور قران و دین شوی
از مصطفی(ص) و فاطمه(س) دفع بلا کنی

تو آمدی که موقع وعظ و خطابه ات
تفسیر وحی و شرح اذان و دعا کنی

چون کیمیای دست تو اعجاز می کند
تو آمدی که مس جهان را طلا کنی

ارزش نداشت عالم هستی بدون تو
تو آمدی که هر دو جهان پر بها کنی

جنات عدن هم بدون شما بود بی صفا
عازم شدی که خلد برین با صفا کنی

کوه نفاق و شرک علم کرده بود قد
تو آمدی که نقشه ی او بر ملا کنی

احمد(ع) بنای کشور اسلام را نهاد
باید بنای کشور دین را بنا کنی

بوده همیشه شامل تو لطف کردگار
با خون خویش دین خودت را ادا کنی

فرق سرت شکافت شب قدر یا علی(ع)
تا خویش را برای خدا مرتضی(ع) کنی

ناگهان شد وقت قد قامت، زمان عشق شد
یک مناره یک مؤذن یک اذان یک روز نو

ناگهان آمد برای اهل عالم هدیه ای
هدیه ی ناب خدا، یک ارمغان یک روز نو

پای زد بر خاک مولایم امیرالمؤمنین(ع)
شادمانی تا قیامت جاودان یک روز نو

زادگاهش خانه ی کعبه است یعنی یاعلی(ع)
با تو دارد ارج و ارزش این مکان یک روز نو

کعبه یک سنگ نشان شد تا نگردد راه گم
یک علی(ع) یک کعبه یک سنگ نشان یک روز نو

یک جهان دل گرد کعبه جملگی در استلام
یک جهان دل، کاروان در کاروان یک روز نو

یک بهار ناب و تازه، یک گلستان عشق و شور
مژده ی پایان پائیز و خزان یک روز نو

مژده مژده فصل سرد غصه ها پایان گرفت
ناگهان سرسبز و خرّم بوستان یک روز نو

ای کویر جان من، دیگر منال از بیکسی
صبح روشن، بر سرت هم سایبان یک روز نو

شکر یارب، ابر رحمت باز بارانی شده
یک علی(ع)،یک کهکشان، هفت آسمان یک روز نو

آنقدر خوبی که تا پا می گذاری بر زمین
می شود قربانیت هر کس که جان دارد علی(ع)

عالم هستی همه مدیون خوبی های توست
از تو موجودیت خود را جهان دارد علی(ع)

ذکر تو باشد عبادت یا امیرالمؤمنین(ع)
جای در سجاده های مؤمنان دارد علی(ع)

کرد و ترک و فارس و لر یا که هندو و عرب
بر لبش اوراد تو هرکس زبان دارد علی(ع)

غیر مدح تو سخن گفتن خطایی بیش نیست
مدح می گوید تو را هر کس بیان دارد علی(ع)

تو امین حضرت پروردگاری یا علی(ع)
حضرت حق با تو اسرار نهان دارد علی(ع)

ای که با مهر تو تضمین می شود جنات عدن
شیعه ات باغ ارم را رایگان دارد علی(ع)

در میان شعله ی آتش نمی سوزد تنم
شیعه از دستان تو خط امان دارد علی(ع)

رخنه کرده مهر تو در تار و پود مؤمنان
در دل هر شیعه ای مهرت مکان دارد علی(ع)

سایه لطف تو باشد بر سر ما شیعیان
خوش به حال آن که اینسان سایبان دارد علی(ع)

گوی سبقت را ربودند آسمانی ها ز ما
جای در کنج قلوب قدسیان دارد علی(ع)

تو خبر داری ز احوال همه اهل زمین
اطلاع از قصه ی هر کهکشان دارد علی(ع)

یا علی(ع) ای آن که دستان تو خیبر بشکند
شیعه هم یار تو باشد تا توان دارد علی(ع)

بر سر کوی تو مرغ دل نشسته سالهاست
تا قیامت هم در آنجا آشیان دارد، علی(ع)

یا علی(ع) الگو و سرمشق جوانمردان تویی
از خدا در پهلوانی صد نشان دارد علی(ع)  

گر چه باشد یار و غمخوار همه خلق جهان
التفات ویژه بر ما شیعیان دارد علی(ع)

با مهر علی(ع) گناه ما ریختنی است
شور و شعف ونشاط انگیختنی است
مهرش به دلم نشسته از روز نخست
مهری که به جان و تنم آمیختنی است

2

تا حیدر(ع) کرار قدم زد بر خاک
بر خاک زمین کرد حسادت، افلاک
افسوس که بر روی زمین هیچ کسی
ناکرده مقام و قدر او را اداراک

3

تو مایه فخر انبیائی حیدر(ع)
تو یاور و یار مصطفائی حیدر(ع)
راه تو ره سعادت است و سرافرازی
تو رهبر ما و مقتدائی حیدر(ع)

4

معنای اذان، روح دعایی حیدر(ع)
مولا و امیر و رهنمایی حیدر(ع)
حق از تو رضا و تو رضایی از حق
یعنی که به حق تو مرتضایی حیدر(ع)

5

شب تا به سحر علی(ع) علی(ع) می گویم 
چون شمس و قمر علی(ع)علی(ع)می گویم
در وقت حضر علی(ع) علی(ع) ورد لبم
هنگام سفر علی(ع) علی(ع) می گویم

6

هنگام سلام یا علی(ع) می گویم
در وقت کلام یا علی(ع) می گویم
من آمده ام که یاعلی(ع) گویم و بس
پیوسته، مدام یا علی(ع) می گویم

7

در مسجد و محراب علی(ع) می گویم
در محضر ارباب علی(ع) می گویم
از وقت طلوع تا غروب خورشید
شب نیز چو مهتاب علی(ع) می گویم

8

روی لب من نام علی(ع) روئیده
گوشم به جز از نام علی(ع) نشنیده
شد خانه ی دل ز نور حیدر(ع) روشن
چون نور علی(ع) در دل من تابیده

9

از نور رخ علی(ع) بقا دارد ماه
جز راه علی(ع) نیست سوی مقصد راه
حق است علی(ع) و غیر از او حقی نیست
لا حول ولا قوه الا بالله

10

از روز ازل علی(ع) علی(ع) می گویم
در قول و عمل علی(ع) علی(ع) می گویم
شیرین تر از این سخن ندیدم هرگز
چون شهد و عسل علی(ع) علی(ع) می گویم

11

از روز ازل مست علی(ع) بودم من
دل بسته و پابست علی(ع) بودم من
سر تا به قدم پر شدم از نام علی(ع)
چون شیعه ی دربست علی(ع)بودم من

12

صد شکر که با علی(ع) شد عمرم سپری
من دم نزدم هیچ ز شخص دگری
در قول و عمل پیرو حیدر(ع) بودم
یعنی که منم شیعه ی اثنی عشری 

یارب تو را سپاس گدای علی(ع) شدم 
هستم گدای حیدر(ع) و سلطان عالمم

من سرخوشم ز عطرخوش بوستان عشق 
من شیعه ی بتول و هواخواه مریمم

من قطره ای ز بحر پر از موج شیعه ام 
من کوچکم ولی به یقین بخشی از یمم

وقتی که یک تنه به خدا می توان رسید
من بی نهایتم چه کسی گفته من کمم

من را برای بندگی ات آفریده ای 
من پر ز شور و شادی و خالی ز هر غمم

صیاد دل به بند نموده دل مرا
آهویی ام اسیر که هرگز نمی رمم

با یک نگاه دین و دلم را ربوده یار
مست از نگاه یارم و سرخوش از آن دمم

دم می زنم ز آل محمد(ص) شبانه روز
با عشق اهل بیت(ع) چنین شاد و خرمم

عهد مودت است میان من و علی(ع)
بر اعتنا به اصل مودت مصمم

تحت لوای آل علی(ع) و ولایی ام 
باشد به اوج قله ی افلاک پرچمم

ورد لبم به صبح و مسا ذکر یا علی(ع) است 
آزاد از حساب و کتاب و جهنمم